Göstergebilimsel Serüven
Roland BarthesEn Eski Göstergebilimsel Serüven Gönderileri
En Eski Göstergebilimsel Serüven kitaplarını, en eski Göstergebilimsel Serüven sözleri ve alıntılarını, en eski Göstergebilimsel Serüven yazarlarını, en eski Göstergebilimsel Serüven yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu gösterilen tektir ve bütün reklam bildirilerinde her zaman aynıdır: Bir tek sözcükle belirtecek olursak, ilan edilen
ürünün mükemmelliğidir bu. Çünkü, her ne kadar Astra ya da Gervais
hakkında gerçek anlamda bir şey söylenmiş olsa da, sonuçta bana bir tek
şey söylenmiş olur: Astra yağların en mükemmeli, Gervais de dondurmaların en mükemmelidir. Bu tek gösterilen neredeyse bildirinin temelini
oluşturur, bildiri sunmadaki amacı tümüyle tüketir
İkinci bildirinin çıkarcı amacını,ileri sürdüğü savın nedensizliğini, göz korkutucu sertliğini ortadan kaldırır. Sıradan bir çağrı (satın
alın) yerine, Astra ya da Gervais satın almanın doğal olduğu bir dünyanın görünümünü koyar. Böylece ticari nedenlilik gizlenmiş değil de çok
daha geniş olan bir tanıtmayla ikilenmiş olur; çünkü bu durum okuru, insanı ilgilendiren büyük temalarla bağlantıya sokar: Zevki, varlığın yavaş
yavaş ve sürekli erimesiyle ya da bir nesnenin mükemmelliğini altının saflığıyla her zaman bir tutan temalarla. Reklamın yananlamlı dili, ikili bildirisiyle, alıcıların insanlık yaşamı içine düşü sokar yeniden: Düşü, yani hiç
kuşkusuz belli bir yabancılaşmayı (rekaket toplumunun yabancılaşması)
ama aynı zamanda belli bir gerçeği (şiirin gerçeğini).
Eğer düzanlamlı bildiri "iyi" ise, reklam
zenginleştirir; "kötü" ise reklam zarar verir. Peki ama, bir reklam bildirisi
için "iyi" ya da "kötü" olmak ne demektir? Olayı, bir sloganın etkili olmasına bağlamak soruya yanıt vermek değildir, çünkü bu etkililiğin yolları
belirsizdir: Bir slogan inandırıcı
Reklam söz konusu olduğunda, ikinci gösterilen
(ürün) her zaman açık sözlü, yani ikiliğini gösteren bir dizge tarafından
gizlenmeden sunulur, çünkü bu apaçık dizge yalın bir dizge değildir.
Gerçekten de, reklam dili ("başarılı" olduğunda) iki bildiriyi birbirine ek-
lemleyerek, dünyanın çok uzun süreden beri uyguladığı, dünyanın sözlü
bir tasarımına, gösterimine iletir bizi: Bu da "anlatı"dır. Her reklam, ürünü
söyler (bu onun yananlamıdır) ama başka şey anlatır (bu onun düzanlamıdır). Dolayısıyla, reklamı, bizler için ruhsal beslenmenin büyük besinleri olan yazın, gösteri, sinema, spor, Basın ve Modanın yanına koyabiliriz
ancak: İnsanlar, ürüne reklam dili aracılığıyla dokunurlarken, ona anlam
verirler ve böylece de onun basit kullanımını zihin deneyimine dönüştururler
Dil sözleşmeye dayanan (bir bölümüyle buyrultusal [keyfi] ya da daha doğrusu nedensiz) bir değerler dizgesi olduğu için bireyin tek başına yol açtığı değişikliklere karşı direnir, bu nedenle de toplumsal bir kurumdur.
Sayfa 31 - Yapı Kredi Yayınları
Dil, bir bakıma, dilyetisi eksi Sözdür: Hem bir toplumsal kurumdur, hem de bir değerler dizgesidir. Toplumsal kurum olarak, hiçbir biçimde bir edim değildir, her türlü önceden tasarlamanın dışında kalır; dilyetisinin toplumsal bölümüdür. Birey onu tek başına ne yaratabilir, ne de değiştirebilir. Özü bakımından, ortaklaşa bir sözleşmedir, bildirişim kurmak istenirse buna tümüyle uymak gerekir; üstelik bu toplumsal ürün, kuralları olan bir oyun gibi özerktir, çünkü, ancak öğrenildikten sonra kullanılabilir.
Sayfa 30 - Yapı Kredi Yayınları
(...) dil her zaman için, hatta bireysel düzeyde bile toplumsallaşmıştır, çünkü bireyle konuşurken her zaman belli oranda onun dilini, özellikle de sözcük dağarcığını ("dil alanında özel mülkiyet yoktur") kullanmaya çalışırız:
Sayfa 35 - Yapı Kredi Yayınları
Modern insan, kentlerin insanı yaşamını okumakla geçirir. Öncelikle ve de özellikle görüntüleri, el kol-baş hareketlerini, davranışları okur: Şu otomobil bana sahibinin toplumsal statüsünü, şu giysi bana şaşmaz biçimde onu giyenin konformizm ya da eksantriklik derecesini, şu aperitif (viski, perno** ya da beyaz şarap ile frenk üzümü likörü karışımı) de konuğumun yaşam tarzını belirtir.
Sayfa 185 - Yapı Kredi Yayınları
Şehir bir söylemdir; bu söylem de gerçekten bir dildir: Şehir, sakinleriyle konuşur; biz, içinde bulunduğumuz kenti konuşuruz; bunu da orada yaşayarak, orada dolaşarak, ona bakarak yaparız. (...) Tıpkı sinema dili ya da çiçeklerin dili gibi şehrin dilinden eğretilemeli olarak söz etmek son derece kolaydır.
Sayfa 210 - Yapı Kredi Yayınları