Bu dünyada bir şeyler hep eksik bırakılır. Eksik kalan kısma ne koyarsan koy asla dolmaz. Çünkü dünyada değildir mükemmellik, sadece bir şeye sahipsen tamamsın demektir: Aşk.
İçinde kopan son fırtınaydı bu, öyle hissediyordu. Son bir cümle daha ekledi ömür özeti nispetinde iç ferahıyla ve şükürle: “Ömrüm bir yeşil köprü, her mevsimi kucaklar…”
Her şeyi çözüyor hayat ,tüm bilinmezleri...sadece sabırla beklemeye azmetmeliydi kişi. En azılı sorular bir yanıt tarafından yok edilir, en müthiş yalnızlıklar bir tebessümle saadete dönüsüverirdi.
O gece, o evde ilk kez herkes neşeyle bir araya geldi. Hayatta amaç gülmekse her şey gülünç, ağlamaksa her şey tasa... Mumları kız yaktı. Kibrit sona yaklaşınca ateş alazlanıp tenini yaktı. Ateş ölüye neylesin, ölmeden ölmek isteği demek bundandı.
Yeniden diye söz verdi kendine, savdı bütün yenilgiyle sonuçlanan savaş ihtimallerini. Kayıplarına güldü, güldüler evvelce pes edenlere. Kırklanacaktı kırklara karışmak için. Bir çay demledi, masasının başına geçti, en başa geçti ve baştan başladı.