Sözler ve Alıntılar
Değerli okurlarım,
Son öykünün sonunda cinayet işlediğimi ve hapis cezası aldığımı öğrendiniz. Şimdi size soruyorum:
-Suç kimde?
Sakın bana:
-Seni döven kapkaççılarda, demeyin.
Çünkü;
Suç, yalnızca onda değil... Annem, babam, kardeşlerim, arkadaşlarım başta olmak üzere çocukluğumdan bu yana beni döven benden güçlü olan büyüklerimde.
Suç, hem benim dayak yememi hem de o kapkaççıyı öldürürken seyredenlerde...
"Dayak Cennet'ten çıkmadır."
"Kızını dövmeyen dizini döver." diyererek dayağı bir eğitim aracı sayan atalarımızda.
"Ben okula gitmeyeceğim. Beni orada dövüyorlar."
Bu sözlerime babam çok kızdı:
"Senin elin armut mu topluyor! Sen de onları döv" dedi ve bana nasıl çocuk döveceğimi gösterdi.
Sizden zayıf olan birisini döversiniz. O, kendinden zayıf olan bir başkasını döver. İleride anne, baba olunca kendi çocuğunu döver. Gücünün yetmediği yerde bıçak ya da silah kullanır. Böylece dayak bir başka deyişle şiddet kuşaktan kuşağa sürer gider.
"Sen deli misin?"
"Deliyim!"
"Belli oluyor!"
"Sen akıllı mısın?"
"Değilim! Akıllı olsam seninle arkadaşlık etmezdim!"
Sayfa 74Kitabı okudu
"Ne şanslıymışım. Benden büyük bir ablam ve bir ağabeyim var. Artık kimse bana dayak atamaz. Onlar beni korurlar" diye düşünmüş ve çok sevinmiştim. Çok geçmeden ne denli yanıldığımı, sevincimin boşuna kurulmuş bir hayale dayandığını ve kısa sürede üzüntüye dönüşeceğini acı bir biçimde öğrendim.
Meğer ağabeyim:
"Bir kardeşim olsa da ablamdan yediğim dayakların acısını ondan çıkarsam" diye sabırsızlıkla beni bekliyormuş.