Sözler ve Alıntılar
İzzet’i nûr edince istî’âb
Vuslat-ı aşka oldu fursatyâb
İltihâb etti âteş-i vuslat
Muhterik oldu hasret ü firkat
Nâr-ı aşk etti cümlesin mahrûk
Bertaraf oldu âşık u ma’şûk
Nâr-ı aşkında yakdı nûr-i Ḫüdâ
Kaldı bâkî kadîm olan Mevlâ
Aşkı ma'şûk u âşıka tâ'lim
Eyleyen sensin ey Hüdâ-yı alîm
(Aşığa aşkı maşuk ile öğreten sensin ey her şeyi bilen Rabbim. )
Saña yazık değil mi ey nâlân
Yâr ile cünbüş eylesin yârân
Sen bu vîrânserâda eyle enîn
Lâyık-ı hak mı ey figânâyîn
İnleyen adam! Yazık değil mi sana/ Yârân çalsın oynasın yâr ile/ Sen inle dur bu harabe yıkıntıda/ Figan eden adam! Layık mı hakkaKitabı okudu
Sükût eyledim kahrı var dediler
Biraz söyledim zahrı var dediler
Şaşırdım hülâsa pes ü pîşimi
Bıraktım Hüdâ’ya bütün işimi
Yedim Hâlet’in nân-ı ihsânını
Çalıştım halâs etmeğe cânını.
Gözyaşlarım benim ırmağımdır
Her kirpiğim orda dalım budağımdır
Neyleyim gül bahçesini, yârim yok
Gül bahçem olsa da bülbülüm yok
Murg-i işkestebâl-i aşkım ben
Hicrile bîmecâl-i aşkım ben
Yârsız bir mahalde ben edemem
Başımı kesseler daḫi gidemem
Goncasız seyr-i gülsitân olmaz
Yârsiz bezm-i âşıkân olmaz
Neme lâzım benim şükûfe-yi ter
Baña sînemdeki bahâr yeter
Çeşmimiñ eşki cûyibârımdır
Her müjem anda şâḫsârımdır
Neyleyim gülsitânı, yârim yok
Gülşenim var ise hezârım yok
Gâh giryân olup gehî sûzân
Bu münâcâtı etti vird-i zebân
Yâ İlâhî! Kusûruma bakma
Aşkile yandım, âteşe yakma
Her ne ettiyse ejdehâ etti
O da buldu belâsını gitti