Sonra aynı anda iki şey birden oldu. Aydınlık, bir ya da iki saniye kadar tamamıyla perdelenmişti ve itişme, kakışma sesleri geldi. Kıllıkıpırdak’ın nefes nefese, “Çabuk! Yardım edin! Bacaklarını tutun. Biri Jill’i çekiyor. İşte! Hayır, burada. Çok geç!” diyen sesini duydular.
Oyuğun ağzı ve soğuk ışık tekrar ortaya çıktı. Jill ortadan kaybolmuştu.
“Jill! Jill!” diye bağırdılar çılgınlar gibi, ama cevap veren yoktu.