Gün Sevincin Kavşağında
Feridun AndaçGün Sevincin Kavşağında Gönderileri
Gün Sevincin Kavşağında kitaplarını, Gün Sevincin Kavşağında sözleri ve alıntılarını, Gün Sevincin Kavşağında yazarlarını, Gün Sevincin Kavşağında yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Giden ben ,ama yazılan ben ve başkaları…
Yakınlarının ölümünün kişiyi ölüme yaklaştırması olağandır.
“Dindirilmiş duyguların mekanı…”
Nereden çıkmıştı bu söz şimdi karşına?
Bu parçalanmışlığı,çözülmeyi bir tür aidiyetini yitirme,yozlaşma olarak nitelendirmeme karşın;beni ayakta tutabilecek bir doku aşısı gibi de görüyordum,ne yazık ki!
Gerçeği bileceksiniz ve gerçek sizi özgür kılacak.
Aşk,tutkudur,arzudur…Sevgi duruluk,masumiyet gerektiriyor.Biri ne ölçüde yırtıcı,yaralayıcı ise diğeri o ölçüde sağaltıcıdır.
Ama düşünüyorum da sevgi dediğimiz şey insanın kendini başkasına açmasıyla filiz verip gelişebilir ancak.
İnanarak yaşamak onunki mi,yoksa inanarak yeni düşüncelere açılmak,hayatın renklerini tanımak bizimki mi?
Aramızda söz uzadıkça bakışlarımı bakışlarında eritebilecek yeni sözler biriktirmiştim.Ama hiçbirini dile getirecek durumda değildim.
Ayırıcı,gösterici,hatırlatıcı,kendine çekici…Kaç zamandır hissetmediğimi bana getiren…
Başka sese,söze,ışığa hasret kalmak belki de yaşama sebebim.
Zamansızlığı burda öğrendim.Bir insanın ötekinden farklı olmadığını…
Ötelemek istediğim duygunun sırnaşığı kesilmesi huzursuz etmeye başlamıştı beni.
Gördükleri yüzeysel gelmişti.Hiçbir derinlikliği yoktu hayatlarının.Bildik sözler,sıradan bağlılıklar…Ne yurt,ne dil,ne anlam vardı arada.
Görmek isteyenlerle cenkleşmenin sonu yoktu.Kapanırdın hemen.Parçalanmaktan,ortaya çıkabileceklerden çekinirdin.