Ona sarılmışım, gülmeye başlıyorum çünkü öyle mutluyum ki. Orada öylece dikilmişim, kollarım ona dolanmış, sonsuz mutluyum. Bu karanlık merdiven başında, her şey kollarımın arasında şimdi aşk, gençlik, bahar, mutluluk, kaybettiğimi sandığım her şey. Ne kadar aptallık etmişim bütün bunların benim için bittiğini sanmakla. Nasıl bitmiş olabilir?