İnsanların çoğunluğu da, kendilerini en çok gözeten, onları gerektiğinde acı sözlerle uyaran, zor günlerinde hep yanında olan insanlara nankörlük yapmıyorlar mıydı? Onların doğru sözlerini, uyarılarını gurur meselesi yapıp, onlardan uzaklaşmıyorlar mıydı?