Ben küçük bir öğrenciyken en çok tenefüsleri severdim.Dersi kesen zil sesi,ara verilmiş çocukluğuma yeniden start verir,şimdi inanamadığım bir coşkuyla sınıftan dışarı atardım kendimi.Kısa ama güzeldi teneffüsler...İçine ne kadarını sığdırabilirsek o kadarını sığdırmaya çalışırdık çocukluğumuzun.Sonra o zil yeniden çalar,gerçekler kendilerini hatırlatır,yeniden hayattan çekilir,sınıflara kapanırdık.
Sayfa 17