Örneğin, kendisini en derin kederler içinde bulan bir insan, durumu gözlemler ve kendini hatırlamaya çalışırsa ya da o anda kendine hedefini hatırlatmak gibi şuurlu bir şok vermeye çalışırsa -yani başka bir deyişle, "kendini dönüştürmeye", o sırada çevresini kuşatan koşullara verdiği mekanik tepkiyi dönüştürmeye çalışırsa-, birdenbire her şeyin değiştiğini görüp şaşırabilir, gergin hali ortadan kalkar ve kendisini yeni bir atmosfer içinde bulur, hatta önceki hale nasıl girmiş olduğuna bile hayret eder.
Başka bir kişiyi her zaman bir ve aynı kişi olarak almak, onun tek bir "ben" olduğunu sanmak, ona şiddet uygulamaktır ve aynı şekilde kendine şiddet uygulamaktır. Her birinizin içinde farklı insanlar çokluğu yaşar.
Tarih kendini tekrar eder çünkü insan aynı varlık seviyesinde kalır, yani tekrar tekrar aynı koşulları cezbeder, aynı şeyleri hisseder, aynı şeyleri söyler, aynı şeyleri ümit eder, aynı şeylere inanır. Ve böylece aslında hiçbir şey değişmez.