Yere oturdum, soğuk rüzgârda titriyordum...
' Hep böyle mi olur ? ' diye sordum...
' Hemen her zaman, ' dedi,
" Daha çok da senin gibi ayrıntıların büyüsüne kapılıp neyi aradıklarını unutanlarda..."
' Sır şu ; ' Dedi petrus...
'Ancak öğreterek öğrenebilirsin.'
Sana öğretirken ben de gerçekten öğrendim...
Sana yol gösterirken, kendi doğrumu buldum...
Petrus, öykünün geri kalan bölümünü ancak sandviçimi bitirip yola koyulursak,
Anlatacağını söyledi...
'Tıpkı annem gibisin,' dedim...
' Çocukluğumda o da böyle yapardı.'
Ama yinede sandviçimi çabucak yedim...
"İnsanlar, hayallerinin gerçek olamayacağından korktukları için hayattan çok fazla şey istemeye yanaşmazlar. Ama yürekten savaş vermek istiyorsan , keşfedilmeyi ve ele geçirilmeyi bekleyen muhteşem bir hazine olarak görmelisin dünyayı."♥