Daha dün gibiydi çocukluğumuz... Bugün yüzümüz kırışıp, saçlarımız ağarmış; hayat bizi terk ediyor. Yunus Emre, dünyayı bir cadıya benzetir. İnsanlara, süsle nip, cazip görünerek; onları kendisine bağlayıp, ömürlerini tüketir. Yaşlanıp ihtiyarlayınca da, yüz vermeyip sırtını dö nerek terk eder. Bu anlamda dünya hayatı, hayırsız, vefasız bir sevgilidir. İnsanın sonsuz geleceğini heba eder