Harika Seçenekler Üretmek Gönderileri
Harika Seçenekler Üretmek kitaplarını, Harika Seçenekler Üretmek sözleri ve alıntılarını, Harika Seçenekler Üretmek yazarlarını, Harika Seçenekler Üretmek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Üç yolu da düşünmeyi başlatıcı olarak alın. Baştaki ko- şullar nasıl olursa olsun bir etmene ya da bir fikre çok fazla odaklanmayın; modeller arasındaki gerilimin üste- sinden gelebilecek ve problemi çözecek çok sayıda olasılık doğana kadar durmayın. Kesinlikle başlangıç koşullarını- za en uygun düşen yolla başlayın. Eğer bir modeli diğerin- den daha çok sevdiyseniz, önce bahsi iki katına çıkarma seçeneğini deneyin. Ama ardından diğerlerini de deneyin. Bu yöntemlerden biri sonuç vermezse, sorun yok. İşin püf noktası, soruyu ortaya atıp neler olacağını görmektir
Sayfa 166Kitabı okudu
Kurgu roman okumak empatinizi artırabilir. Arkadaşımız Maja Djikic ve ortağı yazar Keith Oatley geçenlerde yaptıkları bir araş- tırmada, daha fazla kurgu kitap okuyan kişilerin başkalarının duy- gulanını daha iyi anladığını gösterdiler.5 Dahası kurmaca kitapların, insanlan bir araştırmacının yere düşürdüğü kalemleri toplamasına yardım etmek gibi özverili eylemlere yöneltme olasılığı daha yüksek. Empatiyi geliştirme olasılığını en çok romantik öykülerde görüyoruz; Öyleyse hemen Aşk ve Gurur'u (Jane Austen) okumaya başlayın
Sayfa 52Kitabı okudu
Zihnimdeki aşkı okuyabilseydiniz eğer, düşüncelerim ne masallar anlatırdı.
Bizimle aynı fikirde olmayan insanları -üstü örtülü biçimde de olsa- aptal veya kötü niyetli diye damgalamak ortak bir karara varmayı son derece zorlaştırır.
İnsanların bizim gibi düşündüğünü sanmaya eğilimliyizdir.
Bunlardan biri benzerlik önyargısıdır. Bize benzeyen insanlar arasında kendimizi daha rahat hissederiz. Onlardan hoşlanırız. Onlarla başkalarıyla olduğundan daha çok birlikte zaman geçiririz.
Doğal olarak dünya, farklı insanların kafasında aynı şeyin farklı modellerini üretir.
Zihnimiz etkinlik arar (ya da daha az kibarca bir ifadeyle, zihnimiz tembeldir), bu nedenle akıl yürütme sürecini kısadevre yapmaya eğilimliyizdir ve dünyaya dair aşırı basit modellerden medet umarız. Modellerimize temel olarak kolay erişilebilir, kolay anımsanabilir ve anlaması kolay olan bilgileri arar ve kullanırız ve inançlarımıza gerçek dayanaklar bulmak için pek derinlere inmeyiz.
İnançlarımız yapışkandır, inatçıdır. Bir kez dünyayı bir şekilde gördük mü, ona başka bir açıdan bakmak için ciddi bir hayret -ve içten gelen bir istek- gerekir. Çoğumuz kolay olanı seçer ve o güne kadar neye inanıyorsak ona inanmaya devam ederiz.
Diyelim ki videoda bir otomobil kazası izlettiğiniz kişilere araçların hızını sordunuz. Soruyu “Araçlar çarpıştıkları sırada ne kadar hızlıydılar?” Şeklinde ifade ederseniz alacağınız yanıtla, “çarpıştıkları” yerine “temas” ettikleri diye sorduğunuzda alacağınız yanıt farklı olacaktır.( Yanıtlar “çarpışma” fiilinde 65km, temas ettikleri ifadesi geçen soruda 50km oldu).
Örneğin yargıçlar günün erken saatlerinde ve yemek araları sonrasında verdikleri hükümlerde, yemek öncesine göre daha hoşgörülü olurlar; yani adaletin gözü kör olmaktan çok, karnı açtır.
İnandığım şeylere inanmaya nasıl başladım?
Hep iyi kararlar alacağımızdan birazcık umutlu olmak istiyorsak, mevcut karar alma süreçlerimizin bizi nasıl ve neden yanılttığını anlamamız gerekir.
Mevcut karar alma yaklaşımlarımızın sınırlılıklarını aşmak için, başkalarının ne düşündüğünü ve neden öyle düşündüğünü daha derin, samimi ve saygılı bir şekilde sorgulamayı öğrenmeliyiz.