Bu ağrıyı hazmettikten sonra geriye belli belirsiz bir kalp kırıklığı kalmıştı. Belki de acının kalbime de etki etmesinden kaynaklanan bir nevi kalp sızısıydı.
Mesela onların da hayatıma girip çıkmaları, hiçbir amaca hizmet etmemiş oluşları, her şeyin bir manası olduğu görüşünü çürütürcesine, bütün anlamsızlığıyla anılarımda duruyor.
Güya çok sakindim. Oysa dokunsalar ağlayacaktım ama rol yapıyordum.
Sanki korkmamış da merak etmiş rolü. Bu rolleri sık sık yaparım.
Çok kırılgan olduğum için, kalbimin sızladığı yerlerde sanki üzülmemiş de, normal ya da şaşırtıcı bir şey duymuş gibi davranma rolünü.