Kimi zaman bir dostun incitici bir sözü,
Bazen yıllar boyu acıtır gönlümüzü.
Kabartır aradan geçen zaman rüzgârı, hüzün dalgalarını. Ta ki o dost, bir muştu verir gibi,
Alırsa o hüznü takıldığı gönülden, İşte o zaman, meltemi tutar serçeler ipek kanatlarında ve estirir,
Sümbül kokularıyla baharı muştular.
Hüzün dalgaları durulmuş, mutluluk güneşi doğmuştur göğümüzde. Ve yeşerir yeniden dostluk ikliminde taze bahar.