Hayata Yön Veren Öyküler
KolektifHayata Yön Veren Öyküler Gönderileri
Hayata Yön Veren Öyküler kitaplarını, Hayata Yön Veren Öyküler sözleri ve alıntılarını, Hayata Yön Veren Öyküler yazarlarını, Hayata Yön Veren Öyküler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çin Atasözü
Bilmeyen ve bilmediğini bilen çocuktur, ona öğretin;
Bilen ve bildiğini bilmeyen uykudadır, onu uyandırın;
Bilmeyen ve bilmediğini bilmeyen aptaldır, ondan sakının;
Bilen ve bildiğini bilen liderdir, onu takip edin.
Sayfa 101Kitabı okudu
Hayatımı yeniden yaşayabilseydim…
…
• Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz, yakardım.
• Çim lekelerine aldırmadan çimlerin üzerine otururdum.
• Her dakikayı yakalar, bakar ve gerçekten görürdüm.
Sayfa 99Kitabı okudu
Bu tecrübeden edindiğim en büyük ders; insanın içebileceği kadar tatlı suyu ve yiyebileceği kadar ekmeği olduktan sonra, hayatta hiçbir şeyden şikayet etmemesi gerektiğidir.
Her düşüş, bir öğreniş.
Kim ?
Kim iyi kadınların güvenini, zeki erkeklerin saygısını
Ve küçük çocukların sevgisini kazandıysa
Kim yuvasını kurup görevini yaptıysa,
Kim dünyayı bulduğundan daha iyi bir şekilde terk ettiyse,
İster bakımlı bir bahçe, mükemmel bir şiir veya kurtarılmış bir ruh olsun
Kim her zaman diğerlerinde en iyisini arayıp, onlara en iyisini verdiyse
Kimin hayatı insanlara ilham kaynağı olduysa,
Kimin izleri ardından minnettarlıkla ilerleniyorsa,
İşte o iyi yaşadı, sıkça güldü ve çok sevilen bir başarı elde etti.
Sayfa 73Kitabı okudu
Boşuna yaşamış olmayacağım …
Bir tek kalbin kırılmasını önleyebilirsem,
Boşuna yaşamış olmayacağım.
Bir yaşamdan acıyı alabilirsem
Ya da bir acıyı hafifletebilirsem,
Ya da bir ardıç kuşumu yeniden yuvasına koyabilirsem
Boşuna yaşamış olmayacağım…
Sayfa 63Kitabı okudu
Kişi herkes tarafından sevilemeyeceğini öğrenmelidir.
Sayfa 57Kitabı okudu
Thomas Carlyle
Gençliğimde sanırdım ki hayat bir sevinçtir.
Yetiştim ve gördüm ki hayat bir çalışmadır.
Çalıştım ve gördüm ki çalışma bir sevinçtir.
Sayfa 21Kitabı okudu
"Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur seyrederim. Adam belki yüz kere vurur taşa. Ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki; taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir."
Sayfa 37Kitabı okudu