Hayatım ve İşlerim
Henry FordHayatım ve İşlerim Gönderileri
Hayatım ve İşlerim kitaplarını, Hayatım ve İşlerim sözleri ve alıntılarını, Hayatım ve İşlerim yazarlarını, Hayatım ve İşlerim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
·
Puan vermedi
Bazen bir kitap, bir başka kitaba referans olur. H. Ford'un bu eserine giden yol ise biraz daha farklı türde bir referanstan kaynaklanıyor. Aldous Huxley'in 4 ayda kaleme aldığı o eşsiz distopik başyapıtı Cesur Yeni Dünya'sı hakkında araştırma yaptığım sırada Amerika yolculuğu için yaptığı gemi yolculuğunda 
Henry Ford un 
Hayatım ve İşlerim adlı eserini okuduğunu ve bu eserin o eşsiz distopyaya ilham kaynağı olduğunu öğrendim. Ve tabi ki okuma listesindeki yerini bence bu şekilde hak etmiş oldu eser...
İyi okumalar
Her şey mümkündür... "İnanç, ümit edilen şeylerin esası, görülmeyen şeylerin delilidir."
Bu dünyada iki tür aptal vardır. Bunlardan biri, para biriktirerek bir şekilde gerçek bir güce sahip olacağını düşünen milyoner, diğeri ise tüm dünya hastalıklarının sadece parayı bir sınıftan alıp başka birine vererek tedavi edileceğini düşünen meteliksiz reformcudur.
Eğitimin amacı bir insanın aklını gerçeklerle doldurmak değildir, aklını düşünmede nasıl kullanacağını öğretmektir. Çoğu zaman bir insan, geçmişin bilgisiyle engellenmediği zaman daha iyi düşünebilir.
İnsanoğlunun henüz bilmediklerini kimsenin öğrenemeyeceğini düşünmek, tam da insani bir eğilimdir. Hal böyleyken, geçmişte insanlığın geçmiş öğreniminin gelecekteki öğrenmemizi engellemesine izin verilemeyeceği herkese tamamen açık olmalıdır. Henüz elde etmediği bilgilerle -henüz öğrenilmeyen sırlarla- gelişimini kıyasladığınızda, insanoğlu çok da fazla ileri gitmemiştir.
Değişime karşı çok inatçı olan biri zaten ölmüştür. Cenaze merasimi sadece bir detaydır.
Özgürlüğünüzü ilk teslim ettiğiniz yerde özgür bir insan olursunuz. Savaşınızı kaybettiğiniz yerde kazanırsınız. Siz, her ne kadar kendi dışınızda yanlış çok şey olsa da içinizde de doğru olmayan çok şeyin olduğunu görmeye başlayacaksınız. Böylece, içinizdeki yanlışın, dışınızdaki doğruyu bile bozduğunu öğreneceksiniz.
Hizmet fedakârlığa (altruism) dayandırılabilir ancak bu tür bir hizmet genellikle en iyisi değildir. Duygusallık nesnelliğe çelme takar.
İşveren sürekli olarak, herhangi bir çalışanından daha zor bir günlük çalışmaya katlanmak zorundadır. Dünyada görevini ciddi şekilde yapmaya çalışan bir işveren çok çalışkan olmalıdır. "Benim için çalışan binlerce insan var," diyemez. İşin aslı şu ki binlerce insan onun kendileri için çalışmasına sebep olmaktadır ve ne kadar daha iyi çalışırlarsa, ürünleri dağıtmak için onu o kadar meşgul ederler.
Çalışmak ve yalnızca çalışmak bizi kontrol etmektedir. Bu, unvanlarımızın olmamasının sebeplerinden biridir. Çoğu kişi bir işi başarabilir ancak bir unvana yenilirler. Bir unvanın etkisi çok tuhaftır. Unvan, işten kurtulmanın bir belirtisi olarak çok fazla kullanılmıştır. Neredeyse efsaneyi doğuran bir nişanın muadilidir:
"Bu kişinin yapacak bir şeyi yoktur, sadece kendisini önemli, diğerlerini aşağı görüyor."
Bir unvan sıklıkla sadece taşıyana zarar vermez, aynı zamanda başkaları üzerinde de etkisi vardır. İnsanlar arasında muhtemelen, unvan sahiplerinin her zaman gerçek liderler olmadığı gerçeğinden daha büyük bir kişisel tatminsizlik kaynağı yoktur. Herkes planlamak ve komuta etmek için donatılmış gerçek bir lideri kabul eder. Oysa bir unvana sahip gerçek bir lider bulduğunuzda, onun unvanının ne olduğunu başka birine sormak zorunda kalacaksınız. O, unvanıyla böbürlenmez.
İşte unvanlar büyük ölçüde abartılmıştır ve iş dünyası bundan sıkıntı çekmiştir. Kötü özelliklerden biri de sorumlulukların tamamen kaldırılmasına kadar giden, unvanlara göre sorumluluk paylaşımıdır. Sorumluluğun, birçok küçük parçalara ayrıldığı ve birçok bölüm arasında paylaşıldığı yerde, gerçekten sorumlu olduğunu hisseden birini bulmak zordur. Herkes, "sorumluluğu başkasına yüklemenin" ne anlama geldiğini bilir. Bu oyun, bölümlerin basitçe sorumluluğu devrettiği sanayi kuruluşlarından kaynaklanmış olmalıdır. Her kurumun sıhhati, pozisyonu ne olursa olsun, işletmenin yararına ilişkin önüne gelen her şeyin kendi işi olduğunu hisseden her bir bireye bağlıdır.
Bir kişinin kişisel ilerleyişinin tamamen vakit ve kaybetmeden çalışmasına bağlı olduğu, birisinin lütfuna bağlı olmadığı bir zaman vardı ancak günümüzde sıklıkla, bireyin etkili birinin gözüne girmesine çok fazla bağlıdır. Bu, başarılı bir şekilde savaş verdiğimiz bir konudur. İnsanlar birilerinin gözüne girme fikri ile çalışacak olurlarsa yapmış oldukları şey için gerekli karşılığı alamadıklarında, bu işi kötü bir şekilde yapmış ya da hiç becerememiş olduklarını düşünerek çalışacaklardır. Böylece çalışma bazen ikincil bir düşünce haline gelir. Mevcut görev -mevcut ürün, mevcut özel hizmet türü- asli görev olmaktan çıkar. Ana iş, kişisel ilerleme için birinin gözüne girmek için bir platform haline gelir. Çalışmayı ikinci plana atıp, önceliği itibara vermek, çalışma için adil değildir. Bu, tanınmayı ve övülmeyi gerçek görev yapar. Ve bunun çalışan üzerinde talihsiz bir etkisi de vardır. Bu, çirkin ve üretken olmayan tuhaf bir hırsı teşvik eder. Bu, "patronun yanında durarak" ilerleyeceğini hayal eden bir tür insan üretir.
Bireyler ya da bölümler arasında iyi bir his oluşturmak için toplantılar yapmak gerekli değildir. İnsanların birlikte çalışmak için birbirlerini sevmeleri şart değildir. Çok fazla iyi dostluk, bir kişinin diğerinin hatalarını örtbas etmeye çalışmasına neden olabileceği için, aslında çok kötü bir şey olabilir. Bu, her iki kişi için de kötüdür.
Bizim çalışanlarımızın hiçbiri "uzman" değildir. Biz maalesef, en çok birisi kendisini uzman olarak düşündüğü anda o kişiden kurtulmak zorunda kaldık. Çünkü biri işini gerçekten iyi biliyorsa, kendisini asla uzman olarak görmez. İşi bilen birisi yapmış olduğundan daha fazla yapılacak şey olduğunu görür. O her zaman ileriye doğru gitmek için zorlar ve ne kadar iyi ve ne kadar verimli olduğuna dair bir düşünceden bir an olsun bile vazgeçmez. Her zaman ileriyi düşünmek, her zaman daha fazlasını yapmaya çalışmak, hiçbir şeyin imkânsız olmadığı bir ruh halini getirir. Birisi "uzman" ruh haline girdiği anda, çok sayıda şey imkânsız hale gelir.
En büyük iş ve düşünce kapasitesine sahip olan kişi, başarılı olmaya uygun olan kişidir. İddialı olarak konuşamam çünkü her zaman çalışan, işini hiç bırakmayan, tamamen ilerleme niyetinde olan ve bu yüzden başarılı olan birinin, mesai saatlerini hem beyni hem de elleri için kullanan birinden daha mutlu olup olmadığını bilmiyorum. Kimse için bu soruya cevap vermek zorunlu değildir. On beygir gücündeki bir motor yirmi beygirlik kadar çekmeyecektir. Beyni mesai saatleriyle sınırlı olan biri, kendi beygir gücünü sınırlar. Eğer sadece sahip olduğu yükü iyi ve güzel çekmekten memnunsa, bu onun meselesidir fakat beygir gücünü artıran bir başkası, ondan daha fazla çekerse, şikâyet etmemelidir. Tembellik ve çalışma farklı sonuçlar doğurur. Birisi az çalışmak ister ve öyle yaparsa o zaman şikâyet etmek için bir sebebi yoktur. Fakat hem tembellik edip hem de çalışmanın sonuçlarına sahip olamaz.
Birinin asla işinden ayrılabileceğine inanmıyorum. O bunu gün boyu düşünmeli ve gece hayalini kurmalıdır. Birinin işlerini iş saatlerinde yapmayı planlaması iyidir: sabah saatlerinde işe başlamak, akşamları işi bırakmak ve bir sonraki sabaha kadar hiçbir şeyi umursamamak. Eğer biri tüm yaşamı boyunca sadece bir çalışan -belki sorumluluğu biraz fazla bir çalışan- olmak ancak hiçbir şeyin direktör veya yöneticisi olmamak için yönünü çizmeye istekli olursa, bunu yapmak tamamen mümkündür. Bedensel işlerde çalışan bir işçinin çalışma saatlerinin bir sınırı olmalıdır, aksi takdirde kendini yıpratacaktır. Eğer her zaman bir beden işçisi olarak kalmayı düşünüyorsa, o zaman paydos zili çaldığında işini unutmalıdır ama eğer ileri gitmeye ve bir şey yapmaya niyetliyse, zil sadece nasıl daha iyi yapılabileceğini keşfetmek için gündelik işin üzerine düşünmeye başlamak için bir sinyaldir.