Bu metin Azerice dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
Ünlü Güney Azerbaycan şairi Muhammed Hüseyin Şehriyar'ın en sevdiğim eseri. Bazı şiirleri okurken çok güzel diyerek beğendiğim yerleri işaretliyorum ve bazılarının tek bir ayetini bile unutmamak istiyorum. Bu şiirin tek bir kelimesini bile unutmak istemiyorum. Bu yüzden muhtemelen defalarca okuyup tekrar hayran kalacağım.
Şair, şiirdeki olayları bu kadar akıcı bir şekilde anlatırken verdiği duyguları kaybetmez ve sanki o anda oradaymışsınız gibi hissettirir. Her kıtayı okuduğunuzda pek çok şiirde olduğu gibi kafiyesiyle öncelikle yüzeysel olarak sizi etkiliyor ve kulaklarınızı okşuyor. Daha sonra tekrar okuyup ne dediğini anlamanızı istiyor, anladıkça şairin deneyimlerini hissetmenizi istiyor. Şairin şiirin ikinci bölümünde yer alan "o yerde", "bu çeşme başında", "bu harman yerinde" gibi ifadeleri, Khoshginab'ın yürüyüşte yazdığı izlenimini veriyordu.
Okudukça şairin hayatı hakkında bilginiz varsa insan kaşlarını çatsa da gülümser. Her gülümsemeden sonra 'heif' diyor. Özellikle bu paragrafı okuduğunuzda;
Yolum aşk sokağıydı,
Son sözlerim hakkın iradesidir,
Aşkın mesajı bir sözdü,
Yoksa kimseye karşı önyargım yok.
Politikayla hiçbir ilgim yok.
