HAZANNÜMA
Yaprakları dökülmüş şehrin
Sonbahar ha geldi ha gelecek
Toprak sarısı yalnızlıklar
Sayfa sayfa doldu gözleri
Kadının
Satır satır ağladı
Hâlâ aynı melodiydi
Dimağına kazınan
Bakır tenli yaprakların hüzün dolu şarkısı.
Dünya bir Hazangâh
İstanbul Hazannüma
Hazan giymişti kadın
Aşkı ha bitti ha bitecek