Helme
Halil AçıkgözSözler ve Alıntılar
Onda çocuk sevgisi çepişin oğlağa duyduğu sevgi kadardı. Ölümlerle yıkılmamak için fazla bağlanmamak gerektiğini kabullenmişti.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Gerçek Helme’yi elde ettiğinde tüm dünyası yıkılacaktı belki de… Ama o oradaki Helme’yi değil de yüreğindeki Helme’yi seviyordu. Bunları hiç düşünmüyor, aklına bile getirmiyordu. Acı duyuyordu, sadece sol göğsünün altındaki cevahiri dinliyordu. Aklını devre dışı bıraktığı için de acısı geçmiyordu. Belki de sevda buydu. Ruhunu gündelik işlerden ve dünyevi şeylerden koparmak için kanat ak gerekiyordu. İnsan ruhunu hissetmek için anız saplarının çıplak bacaklarında bıraktığı sızılar gibi acıyla mı dağlanmalıydı? Mutluluktan hissedemez miydi kalbinin atışlarını? Oysa sarılıp yatınca sevda da özlem de bitecek, ruh, bedenin hapishanesine geri dönecekti. Henüz bunu bilmiyordu.
Sayfa 49Kitabı okuyor
“Bu topraklarda insanlar erken büyüyor” diye iç geçirdi.
Sayfa 31Kitabı okuyor
Anlatılan sevdaları aşağıladı, kendi sevdasını kutsadı. “O ne öyle. Anaları keçi çiti gibi, oğlanlardan kızlarını uzak tutmak için daire oluşturacak, ortada kızlar oynarken, gerdan kırarken oğlanlarla bakışarak cilveleşecek, bunun adı da sevda olacak. Hadi len” diyordu. Anlatılan masallardaki kavuşulmayan sevdalara özeniyordu. Ama kavuşamadıkça da günden güne eriyordu.
Sayfa 86Kitabı okuyor
Yoksa sevdaya düşmek böyle bir şey miydi?
Göz görmez, kulak duymaz mı olurdu?
Gönül yare körü körüne bağlanır, hiçbir kötülüğün ondan geleceğine aklı kesmez miydi?
Yoksa sevda aklı devre dışı bırakır, yürek tüm bedeni esareti altına mı alırdı?
Sayfa 34Kitabı okuyor
“Hayat işte ne olursa bir anda olur, kötü de, iyi de bir anda” diyerek içini çekti.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Hayat böyle bir şeydi, yaşadıklarımız geleceği düşünürken başımıza gelenlerdi.
Sayfa 50Kitabı okuyor