Hayatımın tam ortasında büyük bir ağrı giderek çoğalıyor, önce alnımdan göz damarlarıma oradan da tam kalbimin ortasına doğru genişleyerek ilerliyordu.
O ağrı genişledikçe ben daha da küçülüyordum, yok oluyordum. O kadar küçülüyorum ki kimseler görmüyordu. Korkuya dair bir duygu ele geçiriyordu bedenimi.
Sonra "O iyi olsun" dedim kendi kendime, "Yeter ki o iyi olsun."