Ah, kaş indi bir dostum olaydı! Elə bir dost ki, hansı evin çardağındasa oturaraq şam işığında xəyala dalmış olsun - yanında da skripkası və mən də bu sakit gecədə xəlvətcə onun yanına gedəydim, səssiz - səmirsiz dik pilləkənlə qalxaydım. Lap mat qalaydı, sonra da söhbətləşə - söhbətləşə, musiqiyə qulaq asa-asa bir neçə saatlığa öz dünyamızdan qopaydıq!