Hevesi Kirpiğinde
Polat ÖzlüoğluSözler ve Alıntılar
“..varsa yoksa oyundu bildikleri gün doğandan batana, uyku bastırana, masallar kirpiklerine asılana kadar. Çocuk olmak böyle bir şeydi, her güne çocuk kalkmak.”
Notabene Yayınları, “Bin Başlı Canavar”
“Müzik her zaman en iyi dostu olmuştu, yalnızlığının ilacı.”
Sayfa 92
"Susmanın da bir vakti varmış, o vakit anladım."
NotaBene YayınlarıKitabı okudu
“İçim koca bir kara delik. Kendi içimde kayboluyorum.”
Sayfa 52
“Hiçbir şeyin tedavisi yoktu ki. Aşkın, ölümün, yalnızlığın, yaşlılığın da tedavisi yoktu.”
Sayfa 94
“Ayağı toprağa taşa basmadan nasıl yaşıyordu bunca insan? Bir avuç ot, bir parça toprak arandı gözleri ama yok, inan olsun göremedi. Nasıl nefes alıyordu insanlar bir ağaca dokunmadan, bir çiçeği koklamadan, bir kuşa kulak vermeden? Ne menem bir yerdi bu büyük şehir dedikleri.”
Sayfa 29
“Etraf vızır vızır geçen arabalar, otobüsler, karınca gibi oradan oraya koşturan insanlarla doluydu. Bir şehrin bu kadar kalabalık, gürültülü, yabancı olabileceğini hayal bile etmemişti. Herkesin bir acelesi, herkesin bir bakar körlüğü vardı. Başı döndü kalabalıktan. Nasıl bir memleketti burası? Kimse durmuyor, durup da önüne ardına bakmıyordu. Başını kaldırdı yukarı baktı İrecep. Gökyüzünü arandı. Ne bir parça bulut ne güneş vardı tepede. Gökyüzü upuzun kara kristal betonlardan, camlardan, demir çelik yığınından binalardan, evlerden görünmüyordu bile.”
Sayfa 29