Hevesi Kirpiğinde
Polat ÖzlüoğluHevesi Kirpiğinde Gönderileri
Hevesi Kirpiğinde kitaplarını, Hevesi Kirpiğinde sözleri ve alıntılarını, Hevesi Kirpiğinde yazarlarını, Hevesi Kirpiğinde yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“..varsa yoksa oyundu bildikleri gün doğandan batana, uyku bastırana, masallar kirpiklerine asılana kadar. Çocuk olmak böyle bir şeydi, her güne çocuk kalkmak.”
Notabene Yayınları, “Bin Başlı Canavar”
Acıya alışmaya gör, sarmaşık gibi valla bir dadandı mı sana kımıl kımıl ilerleyiveriyor, damarlarına kanına karışıyor, kemiklerini sızlatıyor, bir bakmışsın her yerin acıdan uyuşmuş ama sen farkında değilsin.
Sayfa 86Kitabı okudu
…Şimdiki aşkları görüyoz saman alevi gibi. Laylondan. Yanmasıyla sönmesi bir oluyor. Kötü bir koku kalıyor geride. Başka bir şey yok. Aşktan yanmak mı kaldı şimdi.
Sayfa 82Kitabı okudu
"Susmanın da bir vakti varmış, o vakit anladım."
NotaBene YayınlarıKitabı okudu
Yürüdü, nereye yürüdüğünü bilmeden koca şehrin yüreğini deşer gibi, bağırsaklarını söker gibi yürüdü. Gün geceye kavuşana, yol düğüm olup çözülene kadar yürüdü, yürüdü, sonunda
kendini yine sabahçı kahvesinde buldu. Yorgun
bedeni, tekleyen yüreği, titreyen elleri, ayakları,
kaşları, kirpiği yine onu buraya getirmişti.
Şimdi Iraz ne ediyordu acaba? Uyumaz da. Nasıl bekliyordur yağmur bekleyen kuru topraklar misali Baran'dan bir haber, hevesi kirpiğinde titrer.
Topraklarımızı, damımızı bırakıp ot bitmeyen, kuş uçmayan, kervan geçmeyen bozkırlara yürüdük. Her şeyi bıraktık geride, bahçede uyuyan anamı, çaputtan oyuncaklarımızı, yarım yamalak anılarımızı, emanet rüyalarımızı, tasımızı tarağımızı her şeyi bıraktık.
Ben çocukluğumu, anamı gömdüğümüzün ertesi, sıcacık helvası soğumadan, şerbeti bitmeden, kokusu dinmeden, gözümdeki yaşlar kurumadan daha babamın "Bir çorba kaynatıver kardeşlerin acıktı” dediği o vakit kaybettim. Bir daha da arayıp bulmak gelmedi aklıma.
Hepi topu sekiz candık, sekiz kardeş, hepsi de benden küçük kardeş. Bütün gün çorak topraklarda güneş doğandan batana
oynarlardı hiç yorulmadan, sıkılmadan. Neyimiz var, neyimiz yok bilmezlerdi, varsa yoksa oyundu bildikleri gün doğandan batana, uyku bastırana, masallar kirpiklerine asılana kadar.
Çocuk olmak böyle bir şeydi, her güne çocuk
kalkmak...
Kardeşlerim "Aba" der, aba bilirdi. En
büyükleriydim hepsinin ne deselerdi ki başka?
Onlar acıkınca, susayınca, uyanınca, bazen
ağlaşınca, hırlaşınca, bazen kirlenince, üzülünce "Aba" derlerdi. Ne ana, ne baba olası, bir arası iki arkası, bir yarası iki darısıydım onlar için hiç olamadıklarımın.