Hiç Kimseyi İlgilendirmeyen Kişisel Bir Felaket
Süreyyya EvrenSözler ve Alıntılar
Uyumak nasıl bir şeydi? Nasıl yapılıyordu? İnsan kendi ciğerini nasıl yatıştırıyordu? Yaşayıp da kaygılanmak veya pişman olmak varken kişi nasıl vazgeçmeyi seçebiliyordu?
Sayfa 59Kitabı okudu
"Benim zaafımı herkes bilir. Hiç kimsenin sevmeyeceği insanlara dayanamam ben."
Sayfa 26 - Doğan kitapKitabı okuyor
Kaşıdım onu, zorla gitmeye zorladım, uğrasa uğraşa hasta ettim.
Sayfa 9Kitabı okudu
Birbirimizi önemsiyoruz. Acıtmak için bile olsa.
Yeni bir ruh hali de değil benim için. Etrafımdaki herkes her konuda benden tecrübeli görünüyor. Hesapta kahve tutkunu olan benim ama sonra bir bakıyorum kahveler konusunda herkes benden daha çok şey biliyor (...) yıllardır İstanbul'dayım, gezmediğim yeri yoktur herhalde, ama bir İstanbullu tecrübesiyle bilgiççe konuşamıyor, kimseye rehberlik yapamıyorum, İstanbul benim için hâlâ sürekli yeniden alışmak gereken bir dizi sürpriz olmaya devam ediyor (...)
(...) yıllar, ve sonra daha da afili yıllar geçiyor, her yıl mutlaka ister istemez bir şeyler, giderek çok şeyler yapıyorum, insan hiçbir şey yapmasa oturuyor, kalkıyor, konuşuyor nihayetinde, ama sonra bakıyorum ben oturup, kalkmak ve konuşmak konularında da tecrübe edinememişim!
Syf: 111/112Kitabı okudu
Kitapların arasında dolaşarak panzehir arıyorum.
Sayfa 44Kitabı okudu
"Duygular çok ilginç" diyor bana. "Zaman ve uzaydan bağımsızlar ve aynı anda tüm evreni dolduruyorlar."