Hep eksik kalan bir şey var. Yaşanmış hiçbir şey yaşanıldığı andaki kadar canlı ve derin olmuyor kelimelerin bedeninde. Bir taraf hep eksik. Hep boşlukta. Yaşadıkça manalar bir kat daha derinleştiği, dibe dibe kök saldığı için mi yalın kat kelimeler çaresiz kalıyor?