Anne tarafı daha önce Türkiye'de yaşadığı için kendini yarı Türk olarak tanımlayan yazar Joseph O'Neill bu kitabıyla ünlü PEN/Faulkner ödülünü almış. Daha önce çok övgüsünü duyduğum kitabı internetten sipariş ettim ve hemen okumaya başladım. Ön ve arka kapağı Amerikan gazetelerinin övgüleri ile doluydu. Hatta Barack Obama'nın " Şimdi Joseph O'Neill' in Hollanda kitabını okuyorum. Büyüleyici bir kitap. Muhteşem" sözü ister istemez insanı kitabı hemen okumaya itiyor.
Neyse Observer, New York Times, Washington Post övgüleri derken kitabı okumaya başladım. İlk başlardaki uzun cümleler ve oradan oraya atlamaların biraz çeviriden kaynaklandığını biraz da benim odaklanamadığımı düşünürken atmışlı sayfalara geldim. ama kitap bir türlü serileşmiyordu. Tıkanıyordu. Nerden çıktığı belli olmayan karakterler, ani mekan değişiklikleri, zaman atlamaları derken çok sıktım kendimi yüzyetmişinci sayfaya kadar. Sonra biraz atlayarak okumaya başladım. Hiç adetim değil kitap yarım bırakmak ama bu kitabı yarım bıraktım.
Konusu ise kapakta şöyle bahsedilmiş:
"11 Eylül 2001'deki saldırının ardından kendisi New York'ta kalan, eşi ise çocuğuyla birlikte Londra'ya taşınan Hollandalı bir bankacının gözünden Amerika'daki göçmenlerin hayatı anlatılıyor." ancak alakası yok. Bu kadar basit değil. Baştan sona bir gereksiz uzatmalar, kriket sporunun kuralları, gereksiz ayrıntılar.
Kısacası ben sevmedim. Yabancıların övgüye, ödüle değer roman anlayışı ile bizimki çok farklı.
Ne yazık ki kitaptan aklımda kalan, buraya yazabileceğim bir cümle bile alıntı yok.
