Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın Mektupları ve Tiyatro Eleştirileri
KolektifSözler ve Alıntılar
İnsan hayatında iki defa emekliyor: Beşikten çıktığı vakit, tabuta gireceğine yakın.
Her gün hesapsız çehreler görürüz, hemen unutur geçeriz; bunların içinde fikrinin cevheriyle zihnimizde yer tutan kaç kişi bulunabilir?
Hep yalan, hep dolan; hep ahlaksızlık, hep edepsizlik...
Acaba niçin yazıyoruz? Niçin yazacağız? İnsanların zihniyetlerini düzeltmek için mi? Heyhat!.. Onların çoğu tedavi kabul etmez surette budaladırlar...
Benim de hazırlanacak sınavlarım var daha.:)
Yazılacak mektuplarım var. Fakat zihnimde kudret yok. Alt satırı yazarken üst satırda ne yazmış olduğumu unutuveriyorum.
İnsan da tıpkı bir dikiş makinesi, bir otomobil gibi bozuluyor. Birdenbire nereden geldiğini bilmediğiniz bir darbeye uğruyorsunuz. Ufak bir baygınlıktan sonra kendinize geliyorsunuz. Fakat bir de bakıyorsunuz ki hiç o eski adam değilsiniz.
Şimdiki sosyetelerin politik, ekonomik ve ahlak ibresi egoizm üzerine dolaşır. Biz herkesi aldatalım, fakat kimse bizi aldatamasın.