Kısa kısa deneme yazılarından oluşuyor kitap. Bazıları hatıra, bazıları duygu, düşünce, dua..
Cümle bitince okuyucuya ardından hüzünle tebessüm etmek düşüyor.
Bir çok yerde karşıma çıkan "gitmek mi zor, kalmak mı" sorusuna bakışta var. Kısacık bir cümleyle:
"Gitmek mi zor kalmak mı? —Kalamayacağınız için gitmek zorundaysanız, gitmek zordur. Gidemeyeceğiniz için kalmak zorundaysanız, kalmak zordur.."
İki tarafında gönlü olsun konu kapansın. Benim için tartışma bitmiştir.
Allah'tan bin hırka, bin lokma isteyen ve bir lokma, bir hırka isteyen kardeşler hikayesinde neyi isteyeceğimi not düştüm.
Heybesinde bir lokma, sırtında bir hırkayla derviş olmak mı; bin lokma, bin hırkanın 999'unu dağıtmak mı?
Hepsine konmakta var elbet ama bu eserde bu seçeneğimiz değil. Bunu düşünmeyin bile..
Haddini bilen dua diyerek başlayan yazıyı da şuraya iliştireyim ziyadesiyle hoşuma gitti çünkü:
"Bir insanın, Rabbine şöyle dediğini işittim: 'Allah'ım! Bende var yok, Sende yok yok!' "
Eser için isminden öte bir yorum yapamıyorum. Hüzünlü tebessümler bırakan, kalbe dokunan satırları var. Evet kolay okunuyor, dili basit ama okuması keyifli...
Özkan Öze (Tarık Uslu)