Sanırım insanlar büyüdükçe akılları ile kalpleri arasındaki mesafede açılıyor. "Aklım başka bir şey kalbin başka bir şey söylüyor" demeye başlıyorlar. Oysa, aklımızın onayladığını kalbimiz sevmeli, kalbimizin sevdiğini de aklımız onaylamalıydı. Ve biz bu ikisinin arasında, Buridan'nın eşeği gibi kalakalmamalıydık...