Sobanın sıcaklığının görünmez kollarıyla bizi kucakladığı zamanlara gidelim mi? Kanaviçe motifli divan örtülerinin her sabah itinayla düzeltildiği, anane ve babanne okulunda eğitim hayatına başlayan torunların, yün minderlere bağdaş kurup büyüklerinden masallar dinlediği, saygıyı sevgiyi, görgüyü, yardımlaşmayı, birliği beraberliği öğrendiği gibi, mutluluğu çoğaltıp hüznü eksiltmeyi, mevsimlik işleri, oyunları, şarkıları hafızalarına almak için toprağa ektikleri hevesleri hep birlikte dinleyelim mi...
Hani o eski bayramların kolonya ve Balin şeker kokusunu doya doya içimize çekerek...
Burnumuzun direğini sızlatıp, yarının bugünden vefasız saatlerine çocukluğumuzun iğne oyalı anılarını ilistirelim mi..
Hepimizin ihtiyacı var, hatırlamaya, huzuru bahçeye ekip yetistikce topladığımız meyve sebze gibi kalplerimizi onunla doyurmaya...
Huzur Koleksiyoncusu bizi içinden geçtiğimiz zamana ders verecek bir hikayeye çağırıyor. Huzurun tohumları olsa bu kadar kalbinize ekebilirdiniz. Ve hepiniz kendinizden çok parçalı bir kırk yama örtü çıkarabilirsiniz.
Biz bize ne çok benziyorduk, bence yine benzeriz. ️
Sizi huzura, sizi eski zamanlarımızın radyo esnemelerine, sizi zaman zaman kendi cocuklugunuza çağırıyoruz. Hadi hep birlikte kapısından buyuralim içeri, akşam ezanı okunmadan, annelerimizin bizi çağıran sesi kısılmadan evlere geri dönmek şartıyla.
Cihat Albayrak 'in kaleminden bu defa yaşı büyük çocuklara.
Kalemine, yüreğine, çocukluğuna sağlık yol arkadaşım.
