İbn Teymiyye'nin Siyaset Düşüncesi ve Cihat Doktrini
Adem EryiğitSözler ve Alıntılar
İbn Teymiyye'ye göre, Aristo ve takipçileri, tabiî ilimlerde her ne kadar büyük kabul edilseler de ilahiyat meselelerini bilme bakımından insanların doğruya en uzak olanlarıdır. Müslümanların, Müslüman olmayanlardan alacağı hiçbir bilim yoktur.
Sayfa 55 - İbn Teymiyye, Minhâcü's-Sünne, c.1, s. 358.Kitabı okudu
O, Hulefa-i Raşidin'den sonraki dönemlerde insanların giderek bozulduğunu, bu sebeple de "Nasıl olursanız öyle yönetilirsiniz." hadisi ve "Yaptıklarından dolayı zâlimleri, zâlimlere hükmeder kılarız." ayetinde bildirildiği gibi insanların başlarındaki yöneticilerin, onlara uygun hale geldiğini ve Müslümanların yönetiminin hilafetten saltanata dönüştüğünü dile getirir.
Sayfa 86Kitabı okudu
İbn Teymiyye, yaptığı muhtelif tahlil ve tenkitler ile selef metodunu, İslam düşüncesindeki Kelam, Tasavvuf ve Felsefe gibi disiplinlere alternatif olacak bir konuma taşımıştır
Sayfa 54Kitabı okudu
Dünyevi işler adaletle yürütülürse -sahibinin ahirette nasibi yoksa dâhi- ayakta durur, adaletle yürütülmezse -sahibi imanlı dahi olsa- ayakta duramaz. İbn Teymiyye bu şekilde adaletin öneminin imanla ilişkilendirilmeden de anlaşılabileceğine işaret etmiş ve kâfirlerde bile olsa adil düzenin dünyevî bakımdan sağlam ve güçlü olacağına vurgu yapmıştır.
Sayfa 103Kitabı okudu
Hz. Ömer döneminde, Kûfe valisi Hz. Sa'd b. Ebî Vakkas bir saray yaptırmış ve bunu duyan Hz. Ömer, yöneticinin kendine has binalar yaparak, kendisini halktan saklamasını kerih görmüş ve sarayın yıkılmasını emretmiştir.
Sayfa 87Kitabı okudu
Müminlerden olsun münafıklardan olsun bidatçilerin ve ayılıkçıların ilim sahibi âlimlerinin, silah ve ekonomik güce sahip sultanlar ve vezirler için kitaplar yazdıklarını ve onların hoşuna giden/uygun gördükleri konularda telif ettikleri eserlerle yöneticilere yakınlık elde ettiklerini görürsün.
Sayfa 70Kitabı okudu
İbn Teymiyye, eserlerinde Haricilerden oldukça fazla bahsetmiş, yer yer siyasi faaliyetlerini anlatırken, itikadî görüşlerini de ele almış ve şiddetle eleştirmiştir. İbn Teymiyye, Haricileri düşünceleri itibariyle ilk bidat ehli olarak değerlendirir. Çünkü müminlerin birbirini tekfir etmesi İlk defa Haricilerle ortaya çıkmıştır. Ona göre, onların, bidate düşmelerinin sebebi Kur'an'ı yanlış anlamalarıdır. Esasen Kur'an'a muarız olmamışlar, ama Kur'an'dan ayetlerin delalet etmediği yanlış manalar çıkarmışlar ve günah işleyen herkesi tekfir etmişlerdir. Günah işleyenlerin ebedî cehennemde kalacaklarını iddia etmişlerdir.
Sayfa 261 - İbn Teymiyye, Mecmû'u Fetâvâ, c.13, s.30-31.Kitabı okudu