Küçük olduğumu hissediyordum. Tüm bunlar için çok küçük. Nikap için, ailemden ayrı bu uzun yolculuk için, beni tiksindiren ve tanımadığım bir adamın yanında geçecek yeni bir hayat için..

Ben Nojoud 10 Yaşında Bir Dulum

Sabah altıya doğru ışık odayı doldurunca annem gelip beni uyandırdı ve küçük koridorda onu izlememi istedi. Her sabah olduğu gibi Allah'ın önünde secdeye vararak gunun ilk duasını ettik. Sonra bana sabah kahvaltısında yenen bir kâse soğanlı, domates soslu fasulye ve onun yanında bir fincan da sütlü çay verdi. Küçücük bir bohça kapnın önünde beni bekliyordu ama onu görmüyormuş gib yaptım. Ancak evin dişından bir klakson sesi duyulunca belirsizlikle dolu bu yeni yaşama boyun eğmek zorunda kaldım. Annem siyah bir manto ve örtüyle sarinmama yardim ettikten sonra bana sımsıkı sarıldı. Son yıllarda sokağa çıkarken sadece küçük, renkli bir peçeyle yetinmiştim. Bazen onu da unuttuğum olurdu ama kimse buna aldırış etmezdi. Sonra annemin elini bohçaya daldırıp siyah bir nikap çikardığını gördüm. Onu bana uzatti. O güne kadar tamamen kapanmaya asla zorlanmamıştım "Bugünden sonra sokağa çıkarken örtünmen gerekiyor. Artık evli bir kadınsin. Kocandan başka kimse yüzünü görmemeli. Çünkü onun şerefi söz konusu. Ona asla leke sürmemelisin."

Ben Nojoud 10 Yaşında Bir Dulum

Reklam