İçimde Avm Var!
Sadettin Öktenİçimde Avm Var! Sözleri ve Alıntıları
İçimde Avm Var! sözleri ve alıntılarını, İçimde Avm Var! kitap alıntılarını, İçimde Avm Var! en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şehir; çok renkliliği ortaya koyan, insanı var olmak için birtakım rutinlerin esaretinden kurtaran ve insan doğasında var olan yetenekleri açığa çıkaran bir
özgürlük ortamıdır.
Sayfa 70
İnsan; aklını, parasını ve vaktini iç dünyasındaki en üst değer neyse o üst değeri tahakkuk ettirmek (gerçekleştirmek) için sarf eder.
...vaktim, bedenim, bilgim, yeteneklerim, param, imkanlarım var. Bunları neyin tahakkuku için harcıyorum?
Bunu toplumsal manada düşündüğümüz zaman işte farklı tasavvurların şehirleri zaten kendiliğinden ortaya çıkıyor.
Eğer medeniyet tasavvurunuza varlığınızı sınırlayacak bir temel değer getirmezseniz -kul hakkı gibi- özgürsünüzdür (!)
"Ummadık davranışlarda renk gelir hayata..."
Bir örnek verelim:
Klasik Batı müziği Türkiye'de çağdaşlaşmanın ürünü olarak görülür.
Devlet orkestrası şehirlere gidiyor ve bir gün Bayburt'a da gitmiş. Bu hadise her şehir için söylenebilir. Müthiş bir konser
verilmiş, herkes oturup dinlemiş.
İhtiyar bir zat da ağlıyormuş. Konser bitince şef dönüp sormuş:
"Herhalde çok duygulandınız?" İhtiyar da demiş ki: "Evet. Bayburt, Bayburt olalı Timur'dan beri böyle bir zulüm görmedi."
Bu enteresan bir şeydir. O, kendi içinde anlamlı!
Ben de insan olarak ona baktığım zaman onda, yani mesela
klasik Batı müziğinde bir hüzün görüyorum. Ama o hüzün,
o macera, o debdebe bana ait değil.
Bana ait olan bir şey var mı ben ona bakıyorum. "Varsa var,
yoksa yok!" diyorum.
Türkiye uzun yıllar, 20. yüzyılın büyük bir zamanında kendine
ait birikimler için "Bunlarda bana ait bir sey yok." dedi. Halbuki vardı. Şimdi işte "Yok" mâşeri hafızada derin bir yara açtıi.
Şimdi o yarayı sağaltmaya çalışıyor ama zor sağaltıyor, çünkü yara derine işlemiş.
Her objenin arkasında bir değer
sistemi, bir tercih vardır!
Objeyi kullanırken ister
istemez o değer sistemini de
hissedersiniz. Size kendini
hissettirir. O değer sistemine
inanmasanız, yabancı olsanız,
onu sevmeseniz bile bir süre
sonra o değer sistemi sizi kendi
düzlemine çeker.
Ve siz bunun farkına
varamazsınız ...
Bugün hala Avrupa'daki birtakım şehirlerin eski şehir bölümleri böyle efsunlu şehirlerdir. Her an size bir sürpriz tattırır. Hiç
ummadığınız bir köşede bir şey çıkar, orada da onu hiç girmemişsinizdir, mesela bir insan tipi çıkar. Monoton değildir
Ama bu şehirleri yönetmek zordur. Çünkü her an tahmin edemediğiniz, bilemediğiniz bir davranışla karşı karşıya kalabilirsiniz. Buna Frenkler "opaque şehir (kesif sehir)" diyorlar.
Transparan şehrin tersidir.
Mesela bunu kadın üzerinde de
çok rahat ifade edebiliriz. Erkek
rasyonel bir varlıktır ama kadın
irrasyoneldir. Çok güzel başlayan
birçok evlilik gördüm. Kadın da
erkek de rasyonel fakat bir süre
sonra erkek, kadından bıkıyor.
Neden? Çünkü o rasyonalite onu
sıkıyor.
Bu olgu, böyle bir toplumun yaşadığı dönemlerde şöyle veya
böyle mümkün oluyordu. Ama sanayi toplumu gelip kapitalizm ortaya çıkınca bunun mümkün olmadığı görüldü.
Ve Osmanlı da onun için tarihe intikal etti. Çünkü üst limit yükseldi, alt limit iyice düştü.
Kapitalizm böyle bir şey. Dolayısıyla bugün toplumda böyle bir tasavvur ile tercih çelişkisi var.
Bu çelişki bütünüyle şehre yansıyor. Bugünkü kaotik şehirlerimizin -ki bunun başında İstanbul geliyor- temel problemi bu.
Eğer tasavvur ile tercih üst üstte düşse ve İstanbul'u kullanan
burada yaşayan, para kazanan, üreten, tüketen bu Türk toplumu
ciddi kapitalist olsa bu sıkıntılar yaşanmayacak bu şehirde.