Peygamber Efendimizin,Allahü teâlâdan korkması,O'na itâat ve ibâdet etmesi o kadar çoktu ki,O'nun bu hâline hiç kimse tâkat getiremedi.Mübârek ayakları şişinceye kadar namaz kılardı."Yâ Resûlallah! Sizin gelmiş geçmiş bütün günahlarınız affedildiği hâlde,neden bu kadar kendinize zahmet veriyorsunuz?" denildiğinde;
"Ben,Allahü teâlanın en çok şükreden kulu olmayayım mı?" diye cevap buyurdular.