İki Demli Çay
Fatma GürelSözler ve Alıntılar
Zaman, aşılamaz bir şey. Yüce dağlar, koca okyanuslar aşılabilir ama zaman ? Ne bir dakika ileri ne bir dakika geri gidebilirsin.
Yaşamda karşılaştığımız sorunları sıfıra indirgeyen tek gerçek: Ölüm. Bu aynı zamanda tüm güçlükleri değerli kılan, bağışlatan hatta yücelten yegane gerçek.
Belli ki eğitimli bir insandı. Bu beni düşündürüyor. Kafamı karıştırıyor. Eğitim birçok şey kazandırırken, neden insani değerleri yok etmiş? Ediyor mu? Gördüğüm kişi sanki saflığını, inceliğini yitirmiş başkalaşım geçirmiş, bir mutant...
Ruhun tek dermanı ilaç mıdır?
"İçim rahat olmuyor bir türlü. Yaptığımı bildiğim şeylerden bile kuşku duyuyorum. Acaba ocağı kapattım mı? Kapattım biliyorum ama yine bakayım. Ütünün fişi takılı mı? Ütü yapmadım ki... Olsun yine bakmalıyım, yine... Bildiğim şeyler için sayısız geri dönüyorum"
"Evet anlıyorum, takıntı... obsesyon"
"Evhamlarım da var doktor bey. Özellikle ailemle ilgili. Aklıma bir sürü kötü şey geliyor."
...
"Üzülmeyin bunlar çok doğal şeyler, ilaçlarınıza başlayın, on beş gün sonra bana bir alo deyin, yeniden konuşalım."
Gerekli olan, mantıklı bir açıklamayla kendini yatıştırıp, bundan sonra ne yapabileceğini düşünmek ve sonra bu düşünceyi gerçekleştirmeye çalışmak. İşte bunu sağlayansa, geçip giden yıllardan elde kalan tek şey; deneyimler.
Ufacık mutluluklarla yetinen, sıkıntılarla kavrulmuş insanlar...
Onları seviyordu. Hem de çok... Küçücük mutluluklarına, doğaya yakınlıklarına, saf inançlarına, toprağa sahip çıkışlarına, tok gözlülüklerine, saygı duyuyordu...
Kendimizden umut kesmedikçe, çaba harcadıkça, umut vardır... Hayatımızı kendimiz şekillendireceğiz.