Dayatmacı "pozitif bakış" insana kaybetmeyi ıskalatıyor. Yenilginin, yeni bir ben olacağını kabul etmeden ille de "acısız ben"e sürüklenmesi kaybetmeyi de kaybettiğimizin acı gerçeği.
Her yenilgi içinde bir zafer saklamaz, bazen bir yenilgi içinde daha büyük bir yenilgi saklar. Hayatın hiçbir 'pozitif bakış'la örtülemeyecek kadar acı yanları da vardır. Orada hiçlik varoluşu bıçak gibi keser.
ve mazi gizlenecek bir yer bulamayacak
kendine.
sonra bir menekşeyi teheccüde kaldırmayı
unutacağım
unutacağım hangi şehirde durursam yâr beni karşılar
nerede ölürsem bahtima idamlar çıkar gülümseyen bir arap olacak yüzümün size bakan tarafı
terkedip gitmelerin ağırlaştırdığı bir güz olacak öte yarısı
alnımın dokunduğu yerden savaşlar artacak ve bahar giysilerine bürünmüş gelirken kıyamet
gönüllü mağlupları olacak hayatın doktor!
'yarından korkan adam' rüknettin böyle söyler.
siz doktor yazabilir misiniz bir gülü yeniden
alıştırabilir misiniz baharı çürüyen toprağa kabaran yağmuru yeraltına ve
bir aşkı ayrılığa
yakıştırabilir misiniz doktor
kanatlarında hüzün ve manolya taşıyan kuşlarla konuşabilir ve trampetimi geri verebilir misiniz bana
Ruknettin'in aynalarda ağladığı kadar var.
Bir mevsimin kıyısından tutarsan Ruknettin
Kurak ovalara yağmurlar yağar,
Ayak bileklerinden kavrarsan bir harfi,
Kalbin şiir olup vadilerini sular.
Senin de vadilerin vardır Ruknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır