De bana, de bana
Ne böylesine aşk acı eden, zehir eden
Ve bana ne böylesine
Aşkı acı eden zehir eden
Seni alır yerden yere vurur da
Gene seversin yine de.
Zenciyim ben:
Kara gecen nasıl karaysa öyle kara
Kara delikleri nasıl Karayaka Afrika’mın
Köle idim:
Sezar merdivenlerini temiz tut dedi bana
Çizmelerini ben Parlattım Winston’un
Bu solan alacakaranlıkta
İtiş kakış bir yığın aşk
Hatıran zincirli yerde yatmakta
Kaçışan karartılarımızdan uzak
O eller hafıza zincire vurmuş
Üstüste odunlar gibi alevlerinde
Kendi küllerinden doğan masaldaki kuş
Neredeyse konup yanacak halde
Aşınırken halka halka zincir
Hatıran gülerek ikimize
Duy kaçar bizden bizimle eğlenir
Kapanırım yeniden dizlerine