İkiye Bölünen Vikont
Italo Calvinoİkiye Bölünen Vikont Gönderileri
İkiye Bölünen Vikont kitaplarını, İkiye Bölünen Vikont sözleri ve alıntılarını, İkiye Bölünen Vikont yazarlarını, İkiye Bölünen Vikont yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazen insan kendisini eksik sanır, oysa sadece gençtir.
Sayfa 98Kitabı okudu
Bazen insan kendini eksik sanır ,oysa sadece gençtir.
Sayfa 118Kitabı okudu
İyi geceler
Kötü ruhlarda sapık düşüncelerin bir yılan sürüsü gibi çöreklenmediği, erdemli ruhlarda ise dünya nimetlerine sırt çevirmenin, özverinin çiçek açmadığı ay ışıklı bir gece yoktur.
"Bilenmiş duygularımın içinde, bütünlerin adına sevda dedikleri duyguya karşılık olabilecek hiçbir şey yok. Böyle aptalca bir duygu, onlar için bunca önemli olduğuna göre, bendeki karşılığı kim bilir ne denli parlak ve korkunç olur."
Bazen insan kendini eksik sanır, oysa sadece gençtir
Ben kendi toprağımda, kendi vicdanımla baş başa kalacağım. Siz de kendi toprağınızda, kendi vicdanınızla kalın.
Kocaya varacak değilim ki, yüzümün güzelliğini önemseyeyim. Vicdanımın rahat olması yetiyor bana. Sen de aynı şeyleri söyleyebilir misin?
Getirdi hakikaten
—Sakın arkanıza bakmayın, efendim, diye bağırdı, yanı başında çavuş rütbesiyle yer alan Curzio. Sonra, bu uyarıyı doğrulamak için, alçak sesle ekledi:
—Savaştan önce, uğursuzluk getirirmiş
Kendinin, dünyanın yarısını yitirmiş olacaksın, ama kalan yarı, bin kez daha derin, daha değerli olacak. O zaman sen de, her şeyin kendin gibi bölünmesini, parçalanmasını isteyeceksin, çünkü güzellik de, bilgi de, adalet de ancak parçalara bölünmüş olanda vardır.
Yüreğinde ne özlem, ne kuşku, ne de kaygı vardı.
Barut azalmaya başladı, diye açıklama yaptı Curzio, ama çarpışmaların yapıldığı yerde, toprağa o kadar çok karışmış ki, eleyerek birkaç atımlık barut elde edilebiliyor.
Yeryüzünün bin bir kıyısına yayılan bu acımasız savaşın kanının kendisine dek ulaştığını hissediyordu, öfke ya da acıma duymaksızın, kanın vücudunu yalamasına izin veriyordu.
Onun için henüz her şey bütün halindeydi ve tartışılmazdı; kendisi de öyleydi. Kendisini bekleyen korkunç yazgıyı kestirebilseydi olanca acısına karşın, belki onu da doğal ve kaçınılmaz sayacaktı.