Siz! Kirli bir göğe bakardınız,suskun. Nereye baksanız orası,bulut,çın çın òten günler,bitmez tükenmez ağustosların eşiğinde,bir resimdiniz küf rengi. Çalıyordunuz kapısını,cebinizde ölü bir ardıç,geçiyordumuz patikasından çocukluğun,yitip gideceksiniz az sonra,bir çıngırak çalacak uzak akşamların buğusunds,unutulan ve anımsanan,gömüt taşında adınız!