Ah, on beş sene evvelki çocukluk ve şimdiki ben... Tatsız, neşesiz, muhabbetsiz, aşksız ve heyecansız, her şeysiz,
boş bir hiçten daha boş geçen durgun hayat sermayesi...
Şimdi mülevves emellerle, hırslarla, hakikatte kıymetsiz
olan ulaşılması güç arzularla, hâsılı bütün bunların yarattığı
şaşkınlığın sonucu olan o sebepsiz ve dayanılmaz istikrarsızlıkla yaralı olan ruhum, yaralı olan kalbim ve maneviyatım...