İlyada
HomerosSözler ve Alıntılar
Hektor:
Akhaların en yüreklileri aranızda işte,
biriyle savaşmaya çağırır gönlüm beni,
gelsin buraya, hepinizin adına o,
dikilsin tanrısal Hektor’un karşısına.
İşte benim diyeceğim bu,
Zeus da tanık olsun bana.
Sivri temrenli kargısıyla alt ederse o beni,
soysun silahlarımı, götürsün koca karınlı gemilere,
ama geri versin yurduma bedenimi,
Troyalılar, Troyalıların karıları, orada,
ateş payımı versinler ölü gövdeme.
Ben onu alt edersem, ama
Apollon verirse bana bu ünü,
silahlarını soyup tanrısal İlyon’a götüreceğim,
onları okçu Apollon’un tapınağına asacağım,
geri vereceğim sağlam tekneli gemilere ölüsünü.
Götürsün gür saçlı Akhalar gömsünler onu,
bir mezar döksünler yaygın Hellespontos kıyılarında.
Sonraları doğacak bir adam
geçerken çok kürekli gemisiyle,
şarap rengi denizin üstünde, diyecek ki:
Çok eskiden ölen bir adamındır bu mezar,
erkekçe dövüşürken ünlü Hektor öldürdü onu.
İşte böyle diyecek bir gün bir adam,
benim ünüm de silinmeyecek hiçbir zaman.
Sayfa 194 - Can Yayınları
Homeros’un savaş için kullandığı sıfatlar da öyle: Savaş kötü, uğursuz, korkunç, öldürücü, zorlu ve gözyaşı döktüren, diye nitelenir. Bu kötü sıfatlar kalıplaşmıştır. Savaşın en kızgın ânında bile yiğitler savaşı, bu sıfatlarla anarlar.
Sayfa 46 - Can Yayınları
Söyle, tanrıça, Peleusoğlu Akhilleus’un öfkesini söyle. Acı üstüne acıyı Akhalara o kahreden öfke getirdi,
Sayfa 75 - Can Yayınları
Helene’den Paris’e :)
“Savaştan geri döndün demek,
orda kalaydın da öleydin keşke,
eski kocam, o güçlü adam, eziverseydi seni.
Gücünle, kargınla övünür dururdun boyuna.
Ares’in sevdiği Menelaos’tan üstündün hani?
Çağır şimdi onu hadi git,
bir daha dövüşsün seninle, gelsin.
Yok, otur oturduğun yerde, varma ileri,
sarışın Menelaos’la dövüşeyim deme sakın, kargısı altında hiç olmazsa can verme.”
Sayfa 130 - Can Yayınları
çok kürekli gemilerinize sığınıp da
böyle mi kaçacaksınız sevgili baba toprağına?
Bir şanlı zafer belirtisi diye mi bırakacaksınız
Priamos’la Troyalılara Argoslu Helene’yi?
Birçok Akhalar bu Troya’da,
baba toprağından, sevgili yurtlarından uzakta
o Helene uğruna ölmediler miydi?
Sayfa 97 - Can Yayınları