İnsan Gibi... kitaplarını, İnsan Gibi... sözleri ve alıntılarını, İnsan Gibi... yazarlarını, İnsan Gibi... yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ve Kruger ile Dunning bu araştırmanın sonucunu kısaca şöyle açıklar:
Yetersiz kişiler kendilerine yetenekli kişilerden daha fazla güveniyor, özgüvenleri daha yüksek; yetenekli kişiler ise daha alçak gönüllü ve özgüvenleri daha azdır. Bu sonucun/sendromun Türkçedeki karşılığı kısaca "cahil cesareti"dir.
Eğitim de öğretim de önemlidir elbette. Ancak bir kişinin fizik bilimindeki yer çekim yasasının formülünü bilmesi mi, yoksa örneğin, otobüse binmek için sırasını beklemesini öğrenmiş olması mı daha yaşamsaldır?
Ağır bir hata ya da yanlışı;
a)"Affederim ama unutmam!"
b)"Unuturum ama affetmem!"
c)"Hem unuturum hem affederim!"
d)"Ne unuturum ne affederim!"
e)"Duruma göre değişir!"
f)"Hiçbiri"
Hangisi ve neden?
Özellikle, neden?
Teknolojiyi (örneğin bir cep telefonunu) ağlayan çocuğumuzu susturmak için "dijital emzik" olarak kullandığımızda çocuğun kendini yönetme ve duyguları (öfke kontrolü gibi) ile başa çıkma becerisini engellemiş oluyoruz.
Soru çok basittir : Özel hayat, tanımda da belirtildiği gibi, "kendine ait olan" demektir. O zaman kendine ait olanı, nitelik itibariyle kendine ait olarak kalması gerekeni niye başkasıyla paylaşır?
Soru şudur: Bugün sosyal medya hayatımızın vazgeçilmezleri olan bu kısaltma ve emojiler acaba dil, iletişim, düşünce ve duygu dünyamızı zenginleştiriyor mu yoksa özünü yitirmesine, sınırlanmasına, yoksullaşmasına mı neden oluyor?
Sevgilimize, dostumuza, arkadaşımıza "seni seviyorum" gibi kısa ve güzel bir cümleciği yazmaya üşenip, "ss" demek "emeksiz sevgi" değil midir? Ve sevgi "en az çaba kuralı" ile olur mu, yaşanır mı, büyür mü?
Sanırım Mine Urgan diyordu: Küçük küçük güzellikler biriktirerek mutlu olmayı öğreneceğiz ve yaşamaya çalışacağız; çünkü hayat sadece bu kadarına ve böylesine izin veriyor artık!
"Anın mutluluğu" deniyor buna sanırım.