Neden -uzmanlar da dahil olmak üzere çoğu insan büyük ölçüde kendi bedenlerimizde saklı olan bilginin onlara kılavuzluk etmesine izin vermekten ziyade ilacın gücüne inanmayı tercih eder?
Öykülerini severek okuduğum cağnım yazarın ilk romanı "Söyleme Bilmesinler". Herkesin hayatı tam da böyle değil mi? İçimizde yaşadığımız dramla, dışımızda gösterdiğimiz, sergilediğimiz davranışlar bütünü, hayat gösterisi aynı mı? Hangimiz dürüst, açık olabildik? Yoksa böylesi daha mı iyiydi?
Kitabın sonunda hazin gözyaşlarım var, mutluluktandır diyemedim üzüntüden midir bilemedim. Kalemine yüreğine sağlık cağnım yazarım
Ey canavarlar dişlerinizi kırın, pençelerinize kına yakın! Ey yılanlar zehirlerinizi dökün! Ey yanardağlar sönün ve ey çığlar durun! Artık size ihtiyaç kalmadı! İnsanlar canavarlıkta sizi geçtiler bile...