On iki kısa öyküden oluşan bu eser; insanın özünde olan ve unutulan kavramlar üzerine, öyküler ve yaşanmışlıklarla dolu...
Yazar, Taylan Özbay eserinde insanlığımızı sorgulattırırken, yaşanmış anılarını öykü tadında okura sunuyor. Çokça duygulanmamıza, iyilik kavramının nasıl yok olduğuna, siyasi çürümüşlüğe, değerlerin maddiyata dönüşüp, insanı değersizleştirip etrafındaki olaylara duyarsızlaşan insanoğlunun hayatına kısa öyküler eşliğinde ışık yakmaya ve "İnsan" kavramının ne büyük değer olduğuna dikkat çekerek, bu kavrama ne kadar sahip olduğumuzu kendimize sormamızı sağlamış...
Bir insanın tebessümüne, bir hayvanın yemeğine küçükte olsa katkı sağlamanın erdeminin, insan ruhuna kattıklarını, unutulmuş olan bu değerlerin hatırlanması için yazarın şu sözleri oldukça anlamlı:
"Kendi küçük hikayelerimizde insanca tamamlayabilmektir ömrü. İnsanlara, hayata dokunarak, o izleri takip ederek, iyiden, doğrudan ve güzelden yana müdahale edebildiğimiz her durumda müdahalemizi yapmaktır. Bunu yapanlar, şunu bilecektir ki, onlar zamanın harç taşıyıcılarıdır; tarihin onlara yüklediği 'insan olma' yükünü, emanete zarar vermeksizin yarına iletebilenlerdir. Bir gün kötülük, düşmanlık, sömürü bu dünyadan silinip, insancıl bir düzen hakim olduğunda, geçmişten geleceğe sağlam bir hattın zaferi olacaktır bu. O hattın bir neferi olmak insan için en büyük kazanımdır. Bunu kabullenmek ve elden geldiğince bu doğrultuda, bu bilinçle yaşamaktır insana yakışanı..."
Keyifli okumalar diliyorum...
