İnsancıklar
Fyodor Dostoyevskiİnsancıklar Gönderileri
İnsancıklar kitaplarını, İnsancıklar sözleri ve alıntılarını, İnsancıklar yazarlarını, İnsancıklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu.
O kadar yorgunum ki! Neden bu kadar zayıf düştüğümü anlamıyorum. En ufak meşgale bile yorulmama yetiyor. Çalışmak da lazım. Ama nasıl çalışacağım? İşte beni mahveden düşünce bu!
Nasıl desem, hayalperestligim beni tüketiyor, zaten kötü olan sağlığım ise kuşkusuz daha da kötüye gidiyor.
Kah mutlu olduğum kah üzüldüğüm kah haddinden fazla tasalandığım vakitler olur bazen, işte bu anlar gittikçe daha fazla uğramaya başladı bana. Hatıralarımda , beni öyle hesapsızca, öyle kuvvetle sürükleyip götüren ve kendime bile açıklayamadigim öyle bir şey var ki birkaç saat boyunca etrafimdaki her şeye karşı kayıtsız kaldığım, gerçekte yaşanan her şeyi unuttuğum oluyor.
Acı çeken çocukları görmek ve onlara yardım etmemek nasıl korkunç bir şey.
Derin düşüncelerle günaydınnn:)))
Ah, ne yapacagım, ne olacak benim kaderim? Çok ağır geliyor benim böyle bir bilinmezlikte olmam, bir geleceğimin olmaması, başıma ne geleceğini tahmin edememek. Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. Beni mahveden kötü insanlar yüzünden sonsuza dek ağlayacağım!!
Sayfa 30Kitabı okudu
"Çok tuhaftı! Ağlayamadım; ama ruhum paramparça olmuştu."
"İftira..Beni her şeyden çok korkutan şeydir iftira.."
Sayfa 118