İnsanın Kökeni
Richard LeakeySözler ve Alıntılar
Üç yüzyıl önce Descartes, kişinin kendi içinde oluşan benlik bilincinin kaynağının huzursuz edici gizemini kavramaya çalışmıştı. Felsefeciler bu ikiliğe, zihin-beden sorunu dediler. Descartes şöyle yazmıştı: "Sanki beklenmedik bir şekilde, derin bir girdaba girdim; beni öylesine altüst ediyor ki, ne dipte kalabiliyorum, ne de yüzeye çıkabiliyorum."
Tarihte yalnızca birkaç bin yıl öncesine baktığımızda, uygarlığın ilk doğuşunu görüyoruz: Giderek karmaşıklaşan sosyal örgütlenmede köyler şefliklere, şeflikler kent devletlere ve kent devletler de ulus devletlere dönüştü. Karmaşıklık düzeyindeki bu görünüşte amansız artışı biyolojik değişim değil, kültürel evrim yarattı. Bir yüzyıl önceki insanların biyolojik açıdan bizimle aynı olmaları, ama elektronik teknolojisinin bulunmadığı bir dünyada yaşamaları gibi, 7000 yıl öncesinin köylüleri de bizim gibiydiler; yalnızca, uygarlık altyapısından yoksundular.
İnsanlarda zihin okuma, diğerlerinin başka koşullarda ne yapacaklarını tahmin etmenin ötesine geçiyor: Diğerlerinin ne hissedebileceklerini de içeriyor. Acılı ya da sıkıntı verici olduğunu bildiğimiz koşullarla karşılaşan diğer kişilere karşı hepimiz sempati ya da empati duyarız. Diğerlerinin acısını, kimi zaman fiziksel acı duyacak derecede yoğun olarak, biz de yaşarız. İnsan toplumunda en keskin deneyim, ölüm korkusu ya da daha basit bir ifadeyle, ölüm bilincidir.
Çoğu insanda sol yarıküre sağ yarıküreden daha büyüktür; ve bu kısmen, dille ilgili mekanizmanın burada yer almasının sonucudur. İnsanlarda el kullanımı da bu asimetriyle bağlantılıdır. İnsan nüfusunun % 90'ı sağ ellidir; dolayısıyla, sağ ellilik ve dil yetisi sol beynin daha büyük olmasıyla bağlantılandırılabilir.
Sayfa 138Kitabı okudu
Diyetteki ve ekolojik çevredeki farklılıklara karşın, avcı-toplayıcı yaşam tarzında pek çok ortak yön vardı. İnsanlar, yaklaşık yirmi beş bireyden oluşan küçük ve hareketli topluluklarda - yetişkin erkek ve kadınlarla, çocuklarından oluşan bir çekirdek halinde- yaşıyorlardı. Bu topluluklar diğerleriyle etkileşime girerek, geleneklerle dilin bağlı tuttuğu sosyal ve politik bir ağ oluşturuyorlardı. Genellikle yaklaşık beş yüz bireyden oluşan bu topluluklar ağı, diyalektik kabile olarak bilinir. Topluluklar geçici kamplarda yaşıyor ve günlük besin arayışlarına çıkıyorlardı.
İnsanlar keskinleştirilmiş aletler üretmeye 2.5 milyon yıl önce, iki taşı birbirine vurarak başladılar ve böylece, insanın tarihöncesi özelliğini belirleyen bir teknoloji yoluna girdiler. İlk aletler bir taşa -genellikle bir lav taşı- başka bir taşla vurularak yapılmış küçük yongalardı. Yongalar yaklaşık 2.5 cm uzunluğunda ve şaşırtıcı derecede keskindiler. Basitliklerine karşın, pek çok işte kullanılıyorlardı.
Sayfa 50Kitabı okudu