İntihara eğilim, doğası gereği başkalarına benzemeyen belirli bir eğilim olduğundan, deliliğin bir çeşidi olsa da ancak kısmi bir deliliktir ve tek bir edimle sınırlı kalır.
Bu, çok genel bir çökkünlük ve üzgün olma durumuna bağlıdır. Üzüntü o dereceye varmıştır ki, artık hasta çevresindeki kişi ve nesnelerle arasındaki ilişkileri sağlıklı biçimde değerlendiremez durumdadır. Hazzın onun için bir çekiciliği kalmamıştır. Her şeyi kara görür. Yaşam ona sıkıcı ve acılı gelir. Bütün bunlar sürekli olduğu gibi, intihar düşüncesi de sürekli ve çok sabittir. Bu düşüncelerin dayandığı gerekçeler her zaman gözle görülürcesine aynı kalır.