En Yeni İntiharın Tarihi Sözleri ve Alıntıları
En Yeni İntiharın Tarihi sözleri ve alıntılarını, en yeni İntiharın Tarihi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Guillaume le Clerc ve Phüippe de Vitry gibi bazılan, İsa’nın intihar ettiği düşüncesini yeniden ortaya atar. Kısacası, Ortaçağ’da hiçbir tanrıbilimci ve ahlakçı intihar edenin cesedinin definden yoksun bırakılmasını ve cezalandırılmasını ne ister ne de onaylar.
XIV. yüzyılın sonunda, II. Richard, intihar eden pek çok kişinin mallarını kendi nedimleri arasında paylaştmr.
çünkü intihar, eskiden kötü ruhlar, Hıristiyanlıkta ise şeytan adı verilen kötülüğün güçlerinin etkisini gösteren uğursuz bir ölüm biçimidir. Kadavranın idamı, hem bir şeytan çıkarma ayini hem de caydırma amaçlı bir uygulamadır. Bütün soyun şerefini lekeleyen bu halka açık gösteriye katılmak zorunda kalan aile içinse, korkunç bir felaket.
İngiltere’de, intihar eden kişi bir anayolun altma ve tercihen, daha çok insanın geçtiği bir kavşağa gömülüp göğsüne saplanan tahta bir kazık la toprağa çivilenir. Kıpırdayamaz hale getirilen ve ayaklar altında çiğnenen cesedin, böylece dışarı çıkıp da yaşayanlan rahatsız etme şansı olmayacaktır
Tekmeleyin akıntıya doğru, bırakın gitsin, o bunu hakketti.”
Metz’de, ceset evden, eşiğin altına açılmış bir delikten çıkarılır; bir fıçıya kapatılır ve fıçı, onun akıntıyla sürüklenmesine izin verilmesini isteyen bir tabelayla birlikte ırmağa atılır: “Tekmeleyin akıntıya doğru, bırakın gitsin, o bunu hakketti.”
“Eğer biri kendini bilerek öldürürse, ayaklanndan asılıp katil gibi sürüklenmeli ve kendisine ait taşınır mallara el konulmalıdır”
Ortaçağ geleneklerini anlatan yığınlarca kitap, intihar halinde yerel uygulamalara ilişkin bilgiler veren paha biçilmez birer kaynak oluşturur.
onlar, kapkaranlık ve devasa bir ormanın, yapraklan sararmış ağaçlarıdır. Yaşamı reddettikleri için, sonsuza dek orada kıpırdamadan dururlar ve rüzgârla eğilip, ağlayıp sızlanırlar.
Dante Inferno’sunda (Cehennem) intihar edenler için de bir yer ayırır. Onlan, yedinci çemberin, zorbalar çemberinin ikinci kısmına yerleştirir. Onlar kendilerine hakaretten suçludur, insan görünümünü yitirmişlerdir: onlar, kapkaranlık ve devasa bir ormanın, yapraklan sararmış ağaçlarıdır. Yaşamı reddettikleri için, sonsuza dek orada kıpırdamadan dururlar ve rüzgârla eğilip, ağlayıp sızlanırlar.