En Eski İntiharın Tarihi Sözleri ve Alıntıları
En Eski İntiharın Tarihi sözleri ve alıntılarını, en eski İntiharın Tarihi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Albert Camus
“ Gerçekten ciddi tek bir felsefi sorun vardır: intihar. Yaşamın yaşanmaya değer olup olmadığına karar vermek, felsefenin temel sorusunu yanıtlamak demektir. Gerisi, dünyanın üç boyutlu olup olmadığı, mizacın dokuz mu yoksa on iki kategorisi mi olduğu, bütün bunlar sonra gelir. Oyunun kuralı budur; önce yanıtlamak gerekir. [...] Kurt insanın içindedir. Onu orada aramak gerekir. Varoluş karşısındaki bilinçlilikten aydınlığın dışına kaçmaya götüren bu ölümcül oyuna uymak ve onu anlamak gerekir. ”
A. Camus/ Le Meythe de Sisyphe.
Sayfa 11Kitabı okudu
“ Acı çekme korkusuyla öleni korkak, acı çekmek için yaşayanıysa aptal olarak görüyorum. ”
Seneca
Sayfa 66Kitabı okudu
...canlı bir toprak
Ve yaşayan bir gölge, bundan başka neyiz biz,
Acılara, yoksulluğa ve sıkıntıya maruz [...]
Bir günlük zavallılarız, cılız mı cılız,
Durup dinlenmeden felakete uğrarız.
Sayfa 85Kitabı okudu
İntiharlar, çeşitlilikleriyle, olası bütün görüşleri destekler ve aynı zamanda hiçe indirgerler.
Sayfa 127Kitabı okudu
“Büyük Yüzyıl ” melankolik ruhlara iki seçenek bırakır: Ya yeryüzünde otoritelere boyun eğeceksin ya da ruhen dünyadan çekileceksin.
Sayfa 136Kitabı okudu
İnsan sadece sefilliğin değil, güçsüzlüğün ve zayıflığın da bir suretidir.
Sayfa 162Kitabı okudu
Yaşamın cehennemden daha kötü olduğunu düşünen biri için, cehennem tehditleri ne işe yarayabilir?
Sayfa 180Kitabı okudu
İstemli ölüm, umutsuzluk yüzünden şeytani bir kışkırtmanın sonucu ya da delice bir davranış olarak görülür.
O kendini gizlice asarak sorumluluklarından kaçar; onu intihara iten şey, şeytan tarafından esinlenmiş ölümcül hastalık, yani umutsuzluktur.
"Ölüm uyku gibidir, bizi kısa ve sıkıntılı bir yaşamdan kurtarır; artık felaketlerden başka bir şey sezinlenemez olduğunda yaşamaya devam etmek aptalcadır; madem ki bir gün gitmek zorundayız, bunun için en uygun zamanı neden biz belirlemeyelim? Ruhumuz, bu iğrenç dünya yaşamından sonra mutlu bir ölümsüzlüğe kavuşmak için beden denilen şu zindandan çıkmaya can atar. İntihar, özgürlüğümüzün en büyük kanıtıdır ve bütün sıkıntıları yenmemize izin verir."
"Ölüm, doğanın kaçınılmaz yasasıdır ve ne kadar güçlü ve mutlu olursa olsun her insan buna tabidir. Ama doğa bizi hiçbir zaman, tutsaklığa ve hakaretlere katlanmaya ve ölümle korumak elimizdeyken, sırf korkaklığımız yüzünden, kadınlarımızın namusunun, çocuklarımızın özgürlüğünün ellerinden alınmasını izlemeye zorlamaz."
"Kendini öldürmenin cesurca bir davranış olduğunu mu söylüyorsunuz, bense tam tersine bunun korkakça bir davranış olduğunu iddia ediyorum: Ben bunun, fırtına çıkacak korkusuyla, daha gemi batma tehlikesiyle karşı karşıya kalmadan onu kendi elleriyle sulara gömen korkak bir kaptan gibi davranmak olduğunu düşünüyorum."
Sonsuz yaşamın kapısını açmaya bizim hiçbir biçimde hakkımız yoktur.
İntihara konulan bu mutlak yasak, hem Platonculuğun baskın etkisinden hem de Donatusçuluğa karşı aşın bir tepkiden ileri gelir. Platoncular, bazı istisnaları kabul etseler de, gerçekte intiharın Tanrı’ya karşı bir hakaret olduğunu düşünürler ve bu düşünce, Plotinos, Porphyrios, Macrobius, Apuleius tarafından da yinelenir. Aziz Augustinus bu ilkeyi “Öldürmeyeceksin” ışığında daha da derinleştirir. Yaşam, der, sadece Tanrı’nın dilediği gibi kullanabileceği tanrısal bir armağandır.
"Yaşam iğrençtir ama ona katlanman gerekir: Ölüm arzu edilen bir şeydir ama kendini öldürmemen gerekir."